انتخاب شهردار در نظام حقوقی ایران و فرانسه

نهادهای غیر‌متمرکز در تحقق اصول دموکراسی از جایگاه بسزایی برخوردارند؛ تاآنجا که در صورت وجود شرایط لازم ازجمله استقلال این نهادها از دولت مرکزی می‌توان به بهره‌برداری کافی از آن‌ها از نظر تحقق معیارهای مردم‌سالاری ازجمله مشارکت و نظارت امیدوار بود. در این میان، تشکیل نهاد‌های غیر‌متمرکز بدون ویژگی‌های لازم می‌تواند صرفاً به یک نمایش سیاسی بدل شود. چگونگی انتخاب شهردار از موضوعاتی است که در تحقق معیارهای لازم در مورد نهاد غیر‌متمرکز شهرداری تأثیر بسزایی دارد، لذا باید شرایط انتخاب‌پذیری و فرایند اداری آن با دقت پیش‌بینی و تعیین گردد. مطلوب این مقاله دستیابی به وجوه اشتراک و افتراق در چگونگی انتخاب شهردار در نظام حقوقی ایران و فرانسه به‌منظور پی بردن به نقاط ضعف یا قوت آن بوده که این امر از طریق مطالعات کتابخانه‌ای و به روش توصیفی- تحلیلی صورت پذیرفته است. نتیجۀ حاصل از این پژوهش آن است که دخالت دولت در انتخاب شهردار در نظام حقوقی ایران به مراتب بیش از فرانسه است. در خصوص شرایط انتخاب‌پذیری شهردار، نظام حقوقی فرانسه شرایط عینی‌تری را برگزیده است و بر این اساس به‌نظر می‌رسد که در فرانسه، شایسته‌سالاری از راه‌هایی همچون حزب‌گرایی دنبال شده، درحالی ‌که در نظام حقوقی ایران این امر از راه مقرر نمودن شرایط متعددی برای تصدی پست شهردار برقرار گردیده است.